do połowy

pozwolić sobie czuć co czuję

i co nie minęło

pozwolić sobie spadać

choćby głową w dół

by latać

i czekać na twoją dłoń

w zaciszu czterech ścian

mojej głowy

szczęśliwa i spełniona

tylko do połowy

planów o mnie nie snuje

lecę w stronę

zupełnie mi nieznajomą

która jeszcze nie pachnie 

i nie smakuje

planów o mnie nie snuje

310

odporna na zwątpienie

podatna na nadzieję

szukam cię

w tym bałaganie

trzysta dziesiąty już raz

szukam cię

kochanie

czerwcowe noce

oddychać zapachem czerwcowej ziemi

deszczem który chłodzi rozgrzane ciało

gdy mi potrzeba ciebie bardziej niż zwykle

gdy mi ciebie za mało

z nieba

z nieba spadają łzy

miliony kropli

w każdej ty

lecz nie boję się

patrząc jak lecisz z wysoka

rozbić się razem z tobą

nie boję się kochać

z letargu

może zamiast stać na półce

i czekać na kurz

jestem gotowa na to

by spaść i się stłuc

i w swej odmienności

zamiast tylko dotykać

wolę przeżywać

i czuć

lost

zagubiłam się w tobie

więc nie ufaj mi
zagubionej

moim dłoniom i ustom
tak niekonsekwentnym
uchyl się w porę
lub wybacz i ustąp

zanim odnajdę się w tobie
nie ufaj mi
zagubionej

te rozterki i burze
same zakręty
a więc odwróć się w porę
lub zostań na dłużej
tylko nie ufaj
mojej jasnej stronie

nie ufaj mi
zagubionej

***

nie utonę

a potem złożę się w twoje dłonie
po raz pierwszy nie będąc w sprzeczności
z tym co mówię i robię


i znów rzucę się na głęboką wodę
wierząc że z tobą będzie inaczej

już nie utonę

początek

tam gdzie kończysz się ty
ja się zaczynam

tam gdzie zaczyna się on
zaczyna się mój dom

oddech co grzeje mi dłonie
kilka słów-poduszek
już wiem po prostu jestem
i nic nie muszę

gdy nie ma

gdy nie ma go przy mnie
w żadnej postaci
ścielę się wymiętym prześcieradłem
po bezsennej nocy
bez kluczy do zamków i zamków do kluczy
bez celu by iść do przodu
bez powodu by zawrócić
strach przed dobrze znanym
zdławiony skurcz w krtani

zostawił


„Nadanie sensu życiu może doprowadzić do szaleństwa”

nic do tego

myślałam że trafia się raz

uczucie

co soki z człowieka wyciska w ekstazie

myślałam że chociaż teraz to nic

to kiedyś

to gdzieś

to razem

kończysz się we mnie

kończysz się we mnie
jak ostatnie takty muzyki
ostatnie słowa aktora
pamięć tamtego poranka
umknęła
rozwiana przez życie
sonata czy tragikomedia
już bliżej nam do wieczora

i wcale mi nie smakuje
ostatnia tęsknota
ostatnie wzruszenia
choć wiem że już zmierzcha
jeszcze nie wierzę
że w sposób tak prosty
i w sposób tak cichy
dziś się dokonasz

z wiatrakami

więc idę
powoli
ostrożnie
małymi krokami

wciąż walcząc z tobą
jak z wiatrakami