jestem klawiszami pod twoimi palcami
tymi dźwiękami
których dotykasz najrzadziej
tylko przez przypadek
jestem wariacją pomyłek
najsmutniejszą melodią
jaką zagrałeś
kompozycją twoich porażek
przystankiem w drodze do celu
przeszkodą w drodze do marzeń
tymi dźwiękami
których dotykasz zbyt krótko
byś mógł je lepiej poznać
więc ulatują
choć pragną istnieć
nie mogą zostać
stłumione
zbyt delikatne dla ucha
milkną
zanim się wsłuchasz
jestem klawiszami co boją się twoich dłoni
drżą pod twoimi palcami
one tak proste jak czarne na białym
drżą przed tym co trudne
choć piękne
przed tobą nieznanym
2 comments:
nieopisanie piękna refleksja. pozdrawiam
i stanę się melodią pisaną jak te piękne słowa.
Post a Comment