a może potrafię latać
po przestworzach pustych od twojego niebycia
może i mi się należy
nie ta namiastka którą mi dajesz
ale esencja
istota
życia
i może wzbić się w nieznane
to znaczy chwytać w ramiona
nie tylko próbować
więc zabierz mi strach zatroskany o ciebie
pozwól mi zacząć od nowa
5 comments:
......wydawało mi się, że skomentowałam..czy mogę..czy mogę... jeszcze raz...Tess
Pozwalam.... Zacznij od nowa :)
Wiersz wspaniały :) Jeszcze ta muzyka w tle... bardzo mi się w Twoim nowym zakątku podoba :)
olexa.blog.onet.pl
Tego strachu... zabrać nie można.
Ciepłe dla Ciebie. ;*
Ładnie w tym nowym miejscu , a poezja - jak zwykle- refleksyjna, którą się wciąż zachwycam. Łap wiatr w skrzydła- fruń ! ;-))
blue
podoba mi się na tym Twoim nowym blogu. I miejsce i klimat i poezja .. Pozdrawiam ciepło :-)
Post a Comment